Życzenia wielkanocne

Weź koszyczek do swej pięści,
do kościoła idź poświęcić.
Włóż szyneczkę, kilka jajek,
smacznej babki też kawałek.
Spróbuj zmieścić i kiełbasę,
nie zapomnij chrzanu czasem!

Niech Wasze Święta będą słoneczne,
pełne uśmiechu, ciepłe, serdeczne
i jak pisanki - tak kolorowe,
by wlały w serca nadzieje nowe.

Dwa kurczaki w koszu siedzą
i rzeżuchę sobie jedzą,
królik w szopie zioło pali,
kaczki dwie zalane w dali,
ksiądz za stołem już się buja.
WESOŁEGO ALLELUJA!

Uśmiechu, radości i słońca,
wiosennego ciepła bez końca,
zajączka wielkanocnego
w prezenty bogatego
i abyś znalazł w świątecznym koszyku
tyle szczęścia, ile liter w tym wierszyku!

Dwie lufeczki do koszyczka,
plus do tego zapalniczka,
albo poświęć cały worek
żeby z rana był humorek.
Niech w Twym sercu Bóg zagości,
dobrze jest mieć znajomości
więc w niedzielę przez dzień cały
z kolesiami pij browary.
A tradycję tą mokrutką
zastąp lepiej dobrą wódką
jedna noc jest w roku Wielka,
towarzyszy Ci butelka.
taki biblia tekst zawiera,
byś się w święta sponiewierał
co Ci będę w głowie mącić
dzień święty należy święcić.

Dzwon wesoło się rozlega,
pieśń potężna świat obiega.
Oby serce też zostało
napełnione dzisiaj chwałą
i tętniącym życiem wiosny
w zmartwychwstania dzień radosny.

Wieść radosną niosą dzwony
na wsze świata grają strony,
że zmartwychwstał Pan nad Pany
Bóg wszechmocny, Bóg kochany.

By marzenia się spełniły,
kury jaja poświęciły,
tata nam dyngusa sprawił
ksiądz nam święta błogosławił.
Byśmy w święta byli razem
jak nam na Wielkanoc każe.

Rozhulały się wielkim gestem
wielkanocne dzwony
głosząc chwałę Pana
w cztery świata strony.
Spiżowy głos dzwonów
z sygnaturki drganiem
przebił chmury i przysiadł
przy złoconej bramie.
Święty strażnik, staruszek,
już trochę głuchawy,
pootwierał szeroko wrota
owej bramy - by lepiej słyszeć
granie z ziemskiego padołu.
I tak się zasłuchał
i tak się rozbawił
ręce kibić objęły
podparł się bokami,
przytupnął nieśmiało
(rzecz to oczywista)
wigor tempo przyspieszył
i już tańczy twista.
A tu tłumy turystów
do raju zdążają:
dobrzy - idą w pokorze,
czerwoni się pchają.
Chyłkiem, milczkiem jak diabły
w obcisłym kubraku
dołem się przemieszczają,
z głowa gdzieś pod pachą.
Cel już coraz bliżej,
złoto bramy nęci,
jeszcze parę ślizgów
i znów będą pierwsi.
Wtem głos z głębi ogrodu
wykrzyknął donośnie:
"- Piotrze! Oprzytomnij
i pomyśl przez chwilę!
Jak włażą komuchy
pójdziesz na zasiłek!"
Święty stanął i patrzy
- ze zmęczenia ziewa:
"- Psubraty podstępne!
Wy chcecie do nieba?
A gdzie dobre uczynki?
Gdzie serca skruszone?
Nic z tego nie będzie
ruszać w druga stronę!"
Ceber pełen wody
z deszczówki obłoku
wylał na gadzinę
co się pchała z boku.

W taki oto sposób
zwyczaj jest nadany:
w drugi dzień świąteczny
- poniedziałek lany.