Najlepsze Życzenia

Być lubianą to jest łatwo
Być kochaną coś trudnego
Być rozsądna coś cennego
Kochać kogoś coś pięknego.

Przepraszam, jeśli słowem lub gestem zadałam Ci ból i cierpienie.
Proszę i błagam o przebaczenie.

Choinki świecącej,
gwiazdki błyszczącej,
pysznej kolacji,
sylwestrowej libacji,
gwiazdora grubego,
kaca ogromnego,
wspaniałych wrażeń,
spełnienia marzeń.

Nie ten szczęśliwy,
kto w pałacu mieszka.
Nie ten szczęśliwy.
kto bogaty jest,
lecz ten szczęśliwy,
kto kocha ludzi,
i przez ludzi kochany jest!

Drogi Andrzeju!
W Wigilię Świętego Andrzeja,
spełniona niech będzie Twoja nadzieja.
Żeby Ci się sprawdziło,
to co kiedyś Ci się wymarzyło.
Nalej wosku na wodę,
ujrzyj swoją przygodę.
Rzecz ciekawa co z niego wypłynie,
mały, biały domek w polskiej krainie!
Wokół ogród z czerwonymi różami,
miej przez całe życie ich płatki pod stopami.

Chciałabym teraz Ci bajkę wyszeptać,
jakąś ładną i miłą, na dobranoc,
korzystając z jakiegoś krzesełka,
siedząc obok i dłoń Twą trzymając,
a gdy oczka byś cudne swe zmrużył,
to po cichu, spoglądając z góry,
nachylając się cicho nad Tobą,
dałabym całusa, wznosząc się nad chmury.

W ostatni szkolny dzień
przyszło się rozstać nam,
pamiętnik dałaś mi,
więc napisałem tak:
czerwone róże są
i fioletowe bzy,
cukier ma słodki smak,
lecz słodsza jesteś ty.

50 latek ci stuknęło,
nie myśl jednak żeś już stara.
Nie jedna panna ci zazdrości
wiary w siebie i mądrości.
W dniu twych urodzin życzę tobie
uśmiechu od ucha do ucha,
każdego dnia przyjemnego
i przy boku kogoś kochanego.

Rozhulały się wielkim gestem
wielkanocne dzwony
głosząc chwałę Pana
w cztery świata strony.
Spiżowy głos dzwonów
z sygnaturki drganiem
przebił chmury i przysiadł
przy złoconej bramie.
Święty strażnik, staruszek,
już trochę głuchawy,
pootwierał szeroko wrota
owej bramy - by lepiej słyszeć
granie z ziemskiego padołu.
I tak się zasłuchał
i tak się rozbawił
ręce kibić objęły
podparł się bokami,
przytupnął nieśmiało
(rzecz to oczywista)
wigor tempo przyspieszył
i już tańczy twista.
A tu tłumy turystów
do raju zdążają:
dobrzy - idą w pokorze,
czerwoni się pchają.
Chyłkiem, milczkiem jak diabły
w obcisłym kubraku
dołem się przemieszczają,
z głowa gdzieś pod pachą.
Cel już coraz bliżej,
złoto bramy nęci,
jeszcze parę ślizgów
i znów będą pierwsi.
Wtem głos z głębi ogrodu
wykrzyknął donośnie:
"- Piotrze! Oprzytomnij
i pomyśl przez chwilę!
Jak włażą komuchy
pójdziesz na zasiłek!"
Święty stanął i patrzy
- ze zmęczenia ziewa:
"- Psubraty podstępne!
Wy chcecie do nieba?
A gdzie dobre uczynki?
Gdzie serca skruszone?
Nic z tego nie będzie
ruszać w druga stronę!"
Ceber pełen wody
z deszczówki obłoku
wylał na gadzinę
co się pchała z boku.

W taki oto sposób
zwyczaj jest nadany:
w drugi dzień świąteczny
- poniedziałek lany.